Geograficznie Zaolzie rozciąga się wzdłuż granicy Czech z Polską – i tutaj da się chociażby w przybliżeniu wyznaczyć jego granice. Natomiast  nie da się ująć w żadne granice „mentalnego” Zaolzia, które „rozciąga się” w nas – Polakach mieszkających na jego terenie lub stamtąd pochodzących. Zaolzie to byt psychiczny, stan ducha, polska dusza zanurzona w czeskiej materii. Zaolziak targany wichrami historii częstokroć skłonny jest do gloryfikowania swojej wyjątkowości albo wręcz przeciwnie – popada w zwątpienie, czy jego pochodzenie, jego nieprzystawalność nie jest przeszkodą na jego drodze życiowej. Wczepiony kurczowo w swoje korzenie musi na co dzień stawiać czoła zarówno rodakom z Polski, którzy nie znając historii Zaolzia uważają go za Czecha, jak i Czechom, którzy poddają w wątpliwość jego polski rodowód. Zmęczony wiecznym wyjaśnianiem swojego statusu znajduje azyl w swojej odrębności...